จุดผลิตฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์
(1) การผลิตมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์
สารป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ที่เพิ่มเข้ามาภายในชนิดต่าง ๆ ได้แก่ ของเหลว, วาง, บล็อก, เกล็ด, ผง, ลูกปัดและรัฐอื่น ๆ ที่แตกต่างกัน ดังนั้นวิธีที่จะเพิ่มตัวแทนป้องกันไฟฟ้าสถิตในระหว่างการขึ้นรูปของพลาสติกมีผลกระทบอย่างมากต่อคุณสมบัติป้องกันไฟฟ้าสถิตย์และกระบวนการขึ้นรูปของฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์
สารป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ที่เป็นแป้งและเป็นเม็ดสามารถถูกทำให้เป็นฟิล์มหลังจากผสมกับเรซิน เมื่อผสมน้ำมันสีขาวอุตสาหกรรมในปริมาณที่เหมาะสมอาจถูกเติมลงไปเพื่อยึดเกาะตัวกันไฟฟ้าสถิตย์กับพื้นผิวของเม็ด อย่างไรก็ตามจำนวนของตัวแทนป้องกันไฟฟ้าสถิตมีขนาดเล็กและหากการนวดรีดไม่สม่ำเสมอคุณสมบัติของฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตจะได้รับผลกระทบและค่าความต้านทานของจุดต่าง ๆ ของฟิล์มจะแตกต่างกันอย่างมาก ไม่ควรใช้ของเหลวแปะบล็อคและสารป้องกันไฟฟ้าสถิตที่เป็นแผ่นเหมือนโดยตรงหลังจากผสมกับพลาสติกพวกเขาควรจะกำหนดเป็นมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์เข้มข้น มาสเตอร์แบทช์จะถูกผสมอย่างสม่ำเสมอกับเรซินฐานเพื่อสร้าง หากมีการผลิตฟิล์มสีจากนั้นจะมีการเพิ่มมาสเตอร์แบทช์สีตัวแทนสีสามารถเพิ่มรูปแบบมาสเตอร์แบทช์สีป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ในระหว่างการผลิตมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์เข้มข้นถ้าใช้น้ำยาป้องกันไฟฟ้าสถิตของเหลวจะสามารถใช้ก่อนที่จะผลิตมาสเตอร์ ตัวแทนป้องกันไฟฟ้าสถิตจะถูกผสมกับปริมาณที่เหมาะสมของฟิลเลอร์แล้วผสมกับวัสดุอื่น ๆ ในสูตรในสัดส่วน ในมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ฟิลเลอร์จะถูกเพิ่มโดยทั่วไปในจำนวนจาก 5% ถึง 10% ฟิลเลอร์ถูกเพิ่มไปยังมาสเตอร์แบทช์เพื่ออำนวยความสะดวกในการอัดรีดและการผสมของมาสเตอร์แบทช์ อย่างไรก็ตามฟิลเลอร์ที่มากเกินไปในมาสเตอร์แบทช์ลดความโปร่งใส (เพิ่มหมอกควัน) ของฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์
สูตรมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ทั่วไปมีดังนี้:
LDPE (อัตราการไหลละลาย 2-4g / 1O นาที) 70 ~ 90 กิโลกรัม
สารป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ (Atmer 129) 10-15 กก
บรรจุ 0-10 กิโลกรัม
เงื่อนไขกระบวนการผลิตสำหรับการผลิตมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์นั้นคล้ายคลึงกับมาสเตอร์แบทช์หยดที่ผลิตขึ้น
(2) การใช้มาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์
ผู้ผลิตยังสามารถเลือกที่จะซื้อมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์จากตลาด เมื่อซื้อมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตนอกเหนือจากการทราบชนิดและเนื้อหาของเอเจนต์ป้องกันไฟฟ้าสถิตในมาสเตอร์แบทช์แล้วควรทดสอบมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตสำหรับคุณสมบัติฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ (ความต้านทานพื้นผิวเวลาผุคงที่) ก่อนการยืนยันขั้นสุดท้าย ประเภทของมาสเตอร์แบทช์ที่ซื้อและจำนวนเงินที่เพิ่ม
ผลิตภัณฑ์พลาสติกที่แตกต่างกันมีประเภทและสารป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ที่แตกต่างกัน เมื่อความหนาของฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ลดลงปริมาณของสารป้องกันไฟฟ้าสถิตจะเพิ่มขึ้นตามลำดับ (ตารางที่ 7-8) อย่างไรก็ตามการเติมสารป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ลงในฟิล์มทำให้เกิดการเบ่งบานและยึดเกาะกับพื้นผิวของฟิล์ม
ปริมาณของสารป้องกันไฟฟ้าสถิตเพิ่มขึ้น 0.2% ความหนาของฟิล์ม LDPE คือ 0.05 มม.
มาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์สามารถนำมาใช้โดยตรงหลังจากผสมกับพลาสติกหากมาสเตอร์แบทช์ไม่ได้รับการจัดเก็บอย่างเหมาะสม (เปียกและระยะเวลาเก็บนาน) ควรอบแห้งที่ 80 ° C ก่อนการใช้งาน
(3) การควบคุมกระบวนการผลิต
ฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์สามารถผลิตได้โดยเงื่อนไขกระบวนการของวิธีการเป่าขึ้นรูปฟิล์ม เพื่อหลีกเลี่ยงการเพิ่มมาสเตอร์แบทช์ป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ในกระบวนการผลิตโดยไม่ได้ตั้งใจควรระมัดระวังในการตรวจสอบการกระจายตัวของไฟฟ้าสถิตของฟิล์มออนไลน์
1) ในกระบวนการผลิตฟิล์มการกระจายตัวคงที่หรือเครื่องวัดความต้านทานผิวแบบพกพาสามารถตรวจสอบได้โดยวิธีการถูวัสดุเพื่อตรวจสอบการกระจายตัวคงที่ของฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์;
2) ฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ที่จะทำการพิมพ์ในขั้นตอนต่อไปพื้นผิวการพิมพ์ควรได้รับการรักษาด้วยโคโรนาและความตึงผิวเปียกที่จำเป็นสำหรับการดำเนินการพิมพ์
3) ฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์สำหรับการผลิตถุงในขั้นตอนต่อไปในตอนเริ่มต้นของการผลิตฟิล์มควรถูกเชื่อมเพื่อป้องกันการทับถมของพื้นผิวของฟิล์มมากเกินไปและลดความแข็งแรงของรอยเชื่อมของถุงฟิล์ม
4) ในระหว่างกระบวนการเงินเฟ้อของภาพยนตร์ระดับความเย็น (อุณหภูมิพื้นผิว) ของผนังด้านในและด้านนอกของฟองไม่ได้
ขั้นแรกผนังด้านนอกของฟองจะถูกทำให้เย็นด้วยอากาศเย็นและอุณหภูมิพื้นผิวจะต่ำกว่าอุณหภูมิผนังด้านในของฟองซึ่งส่งผลต่อการกระจายตัวของตัวแทนป้องกันไฟฟ้าสถิตทั้งภายในและภายนอกฟอง ดังนั้นคุณสมบัติไฟฟ้าสถิตของพื้นผิวด้านในและด้านนอกของฟิล์มป้องกันไฟฟ้าสถิตย์มีความแตกต่างกันอย่างมากและควรให้ความสนใจระหว่างการใช้งาน: หากใช้เทคนิคการระบายความร้อนภายในและภายนอกเมื่อฟองอากาศพองตัวอุณหภูมิของผนังด้านในและด้านนอกของฟองมีแนวโน้มที่ดีขึ้น
5) ประสิทธิภาพการป้องกันไฟฟ้าสถิตย์ของภาพยนตร์ถูกวัดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง 24 ชั่วโมงหลังจากผลิตภาพยนตร์